مدیریت ذهن در معامله گری – روانشناسی معامله گری

1- اعتماد به نفس و امنیت

افزایش حس امنیت و اعتماد به نفس معامله‌گر این اطمینان را به او می‌دهد که می‌توان با شرایط موجود، همان‌گونه که هست مواجه شد. انرژی‌های مثبت برای بهبود عملکرد را شناسایی کرده و در راستای آن حرکت می‌کند. با انطباق دادن شرایط حاکم، می‌توان به رضایت بخشی و تغییر دیدگاه رسید. برای ذهنیت معامله‌گری موفق، این طرز فکر پویا حیاتی است. «مطالعه مقاله معامله گر پویا توضیه می‌شود»

2- افزایش سطح رضایت

 تا زمانی که برای انسان حس نیاز وجود دارد، فرد نیز احساس کمبود می‌کند. معامله‌گر برای برطرف کردن نیازهای خود، باید به تعامل با بازار بپردازد که باعث می‌شود همواره در حال یادگیری و تطبیق باشد. یادگیری یکی از ویژگی‌های اساسی انسان است، اگر این ویژگی پابرجا بماند، پاداش خود را در قالب احساس شادی و رضایت دریافت خواهد کرد. احساس رضایت حاصل از یادگیری، در ذهن معامله‌گر خود را در قالب انرژی مثبت و خاطره مثبت نشان می‌دهد که برای بهبود روند معاملاتی نیز مؤثر است.

وقتی انسان در مقابل یادگیری مقاومت می‌کند دچار استرس می‌شود و استرس درتقابل با شادی و رضایت است. اگر معامله‌گر از تطابق و تعامل رفتار خود با بازار امتناع کند، فرآیند یادگیری طی نشده و روند یادگیری کاهش می‌یابد، به طبع آن کیفیت تجربه‌های فرد نیز منفی شده و خود را در قالب انرژی منفی نشان خواهد داد.

3- تقویت حس شهودی

با بهبود اعتماد به نفس حاصل از تغییر باورها و چارچوب فکری، معامله‌گر توانایی‌های خود را در مقابله با مشکلات افزایش می‌دهد. مشکل از بین نمی‌رود، معامله‌گر هرچه بیشتر در انتظار برطرف شدن مشکل‌ بماند، معمولاً بدتر شده و حل مسئله سخت‌تر می‌شود. همچنین حس شهود بیشتر شبیه امید و آرزو است و بسیار سخت است که بین این دو تفاوت قائل شد و این عامل اصلی است که اعتماد کردن به احساسات شهودی برایمان سخت باشد.

می‌توان برای تفاوت میان حس شهود و امید گفت که معامله‌گر معامله می‌کند و به هدف معامله‌گری خود به‌صورت شهودی می‌رسد و بازار را درک می‌کند ولی کسی که آرزو و امید دارد، به‌صورت منفعلانه به بازار نگاه کرده و دنبال رسیدن به هدف معاملاتی خود می‌باشد. مثلاً در موقعیت زیان ده معامله‌گر می‌تواند بشیند و آرزو کند تا بازار برگردد و همچنین نیز با خروج از معامله، زیان را متوقف کرده تا منتظر فرصت بعدی بماند.

معامله‌گر هرچه علل کمتری برای امید واهی داشته باشد، بیشتر می‌توان به اعتبار و اعتماد به آن حس خاص که حاصل از شهود است، اعتماد کند و با اطمینان بیشتری از آن‌ها پیروی کند. حس شهودی بهترین راه برای برطرف کردن نیازهاست، به شرطی که واقعی باشد. البته که امید و آرزو ذاتاً چیزهای بدی نیستند و برخی مواقع در زندگی بسیار هم لازم است؛ اما به‌عنوان معامله‌گر نمی‌توان به آن دل‌خوش کرد چرا که باعث عملکردی منفعلانه می‌شود.

اگر معامله‌گر به‌جای انجام دادن کارهای معامله‌گری، به دنبال امید و آرزو باشد، نشان می‌دهد که از ماهیت بازار خبر ندارد و بایستی از بازار خارج شده و تا زمانی که در جریان امور قرار نگرفته، معامله‌ای انجام ندهد.

4- خردمندی

زمانی که معامله‌گر تصمیم می‌گیرد از سیکل و چرخه ضرر خارج شود و به تغییر چارچوب ذهنی خود رو بیاورد، خردمندی کسب می‌کند. چرا که  تمامی جوانب یک موضوع برای فرد روشن است، در خردمندی جای برای ترس، اضطراب، عدم صبوری یا پیش‌داوری وجود ندارد، چرا که در ان سطوح عمیقی از فهم، اعتماد و اطمینان وجود دارد که همه آن از طیف وسیعی از تجارب شدیداً منفی و شدیداً مثبت ناشی شده است. 

برای به دست آوردن خردمندی باید انرژی منفی را به مثبت تغییر داد. چرا که در این راه اگر معامله‌گر با پیشنهاد مثبت مواجه شود، به دلیل وجود تجارب منفی آن را باور نکرده و از آن اجتناب می‌کند. در واقع آن را نمی‌تواند باور کند چرا که چارچوب ذهنی مناسب برای درک آن را ندارد. محیط بازار به شکلی است که معامله‌گر آن را درک می‌کند و روش درک افراد از اتفاقات و رویدادها به چارچوب و باورهای فرد بستگی دارد که با مدیریت ذهن، توانایی فرد برای درک بهتر از محیط بازار به وجود می‌آید. اگر معامله‌گر آگاهانه تغییر نکند، در محیط ترس و اضطراب می‌ماند.